شهید محمد رضا رابعی (جنگ با خاكهاي سرد ساريكا)
شهيد محمد رضا رابعي از جمله نخستين افراد روئيني است كه براي اشتغال مجبور به ترك وطن شده بود و خانگيران سرخس نخستين و آخرين ميدان پيكار او بود . وی در سال ۵۷ و در بهبوهه انقلاب اسلامی ایران در پالایشگاه خانگیران سرخس مشغول به کار شد و هر ماه سه هفته دور از خانواده به وطن خدمت کرد تا اینکه در یکی از روزهای بهاری سال ۶۶ ،پس از ۹ سال تلاش بی وقفه و صادقانه > حادثه اي ناگوار که به دلیل انفجار دکل حفاری رخ داد بهار آن سال را تبدیل به زمستان عمرش نمود
بگذار سر به سینه من تاکه بشنوی آهنگ اشتیاق دلی دردمند را شاید که بیش از این نپسندی به کار عشق آزار این رمیده ی سر در کمند را بگذار سر به سینه ام تا بگویمت اندوه چیست عشق کدامست غم کجاست بگذار تا بگویمت این مرغ خسته جان عمری است در هوای تو از آشیان جداست بگذار تا ببوسمت ای نوشخند صبح بگذار تا بنوشمت ای چشمه شراب بیمار خنده های تو ام بیشتر بخند بیشتر بخند خورشید آرزوی منی گرمتر بتاب گرمتر بتاب


